Yarden başkasına açmam sırrımı,
İyi günde varmış dost biLdiklerim.
Yar hariç kimse çekmedi kahrımı,
İyi günde varmış dost bildiklerim.!

Dedimki sırrımı açam bir dosta,
Ne bilirdim meğer ayaklı posta.
Düşmandan farkı yok canıma kastta,
Kuyruk sırasında dost bildiklerim.!

Elbet te gerçek dost vardır bir yerde,
Bir çıksa gelecek kalmış diplerde.
Bu günlerde arar oldu gözlerde,
Ortadan kayboldu dost bildiklerim.!

Baktım etrafıma bir yar birde ben,
Başkada fayda yok gayrı kimseden.
Anam sağ olsaydı ölüp gitmeden,
Anlatırdım ona dost bildiklerim.!

Kaldır derdim yüreğimdeki yası,
O bilirdi dostun ham ile hası.
Hep söylerdi bunun yokki ortası,
Beni düşündürdü dost bildiklerim.!

Gönlüm bir imkânsız aşka bürünmüş,
Yar yar diye ardı sıra sürünmüş.
Hasret çeke çeke ömrü çürümüş,
Bir yol göstermedi dost bildiklerim.!

Mecnun dan Kerem’den öteye sevdim,
Cehennnem narında gül yetiştirdim.
Sevdamın uğrunda nem varsa verdim,
Kınadılar beni dost bildiklerim.!

Anne benim derdim değil sıradan,
O yüzden umudum Aşk-i Mevlamdan,
Nasıl sevdiğimi bilir yaradan,
Meczup zannettiler dost bildiklerim.!

Çok koştum uğraştım yoruldum gayrı,
Gözümde o yarin yeri apayrı.
Ben bir zerreyim,, yar Kenan diyarı,
Hal bilmez sandılar dost bildiklerim.!

Umuda kelepçe kimse vuramaz,
Bu aşkın önünde engel duramaz.
Durduracak yağlı urgan olamaz,
Biz varız dediler dost bildiklerim.!

TİRYAKİ kul’sırrı yar’le paylaştı,
Derdime o yandı benle hallaştı.
Ben güldüm güldü ağladım ağlaştı,
Bir tek yaş dökmedi dost bildiklerim.!

04 Mart 2013
07.13
İstanbul