En sevdiğimi de öldürdüm içimde hiç sevmediğimle...
gömdüm onu ve bir daha ziyaretine gitmedim
geçer sandım böylelikle, hani toprak örter ya!
oysa ki henüz ben ölmemiştim!
oysaki dikiş tutmuyordu her yanım

Bir sabah, bir öğleden sonra
bir akşam esen rüzgarla gelseydi keşke...
kaçan huzurum..ruhum
yavşak bi omuzda bulunmaz!
ne çelişkili ki; bazan anne kucağında da...
sömürülmemiş olsaydı bütün duygularım,
belki, belki olabilirdi…

En sevdiğimi de öldürdüm içimde hiç sevmediğimle
kendi ellerimle gömdüm
ruhlarına duayı bile çok gördüm
tükürdüm boylu boyunca rezaletime
fikir belirtenleri uzaklaştırdım nasihalarını da
kestim dilimi damağımı, biledikleri yalanlarıyla
yığınla toz, yığınla kir, yığınla çamur aktı içime
ve bana öyle geliyor ki hepsi öldü içimde….samettaydas 02 mart 2010 salı