Yine araftayız hafız!
Bütün bu seviliyormuş gibi yapmalardan,
Bütün bu sevmeyi bırakmama çabalarından,
Hırslardan,
Üzerine bir zırh gibi yapışmış bütün bu acılardan,
Her şey bir yana hayatını berbat eden bütün bu bekleyişlerden
Hatta kendinden bile vazgeçmişliğinden
Her şeyden ama her şeyden sıkıldığının farkındayım hafız!
Aslında ne biliyor musun?
Olay çok basit, gelmeden gitti….
Boş ver, bunu sana bir tek o yapmadı ki…
Şimdi diyecekler ki, “Unutursun, daha iyisi gelir, hayırlısı buymuş, elini sallasan ellisi, o kaybeder…”
Sakın umursama Hafız! Herkese aynı bu laflar, senin için kurulup yüreğini dindirecek kadar özel
Değiller!
Ben şunu bilir şuna inanırım: GELEN GİDENİ ARATIR HAFIZ!
Hem de öyle bir aratır ki! Bir daha kimseye kendini anlatma girişiminde bile bulunmazsın, ölü taklidi
Yapıp seni gömmelerini beklersin de bir tek toprak atanın bulunmaz. Denizlerce ağlarsında, bir tane
Mendil uzatanın, yaslanabileceğin tek bir omuz bile bulunmaz!
Peki şimdi biz ne yapacağız biliyor musun Hafız?
Dimdik yürüyeceğiz, daha önceki bütün yenilgilerden sonra yaptığımız gibi.
Bir sonraki acıyı da aynı böyle güçlü karşılamalıyız çünkü.
Aynı böyle hiçbir şey olmamış gibi davranarak.
Çünkü, bir sonraki her zaman bir öncekini yenecek bedbahtlıkta bir acı olur.
Çünkü bir sonraki hep bir öncekini hatırlatacak kalleşlikte olur ve biz bunların hepsine karşı dayanıklı olmalıyız.