"Aklım içimdeki Peygamber,
Peygamber dışımdaki akıl."
Yolumu aydınlatan nur üstüne nur:
Vahiy,
Fıtratın meylettiği
Aklın kabulü
Rabbimin lutfusun
İn yüreğime
Varlığım kurtulsun.

Kırk parçaya böldüm
İçimdeki putları
Her gün yenisini yapan kim?
Azer ben miyim.
Hz İbrahim mi?
Onca zaman rolünü oynadığım kim?

Hamd ediyorum Rabbime
Tam düşecekken şeytanın, nefsin ellerine
Yüreğimden tuttu,
Sen ey kulum diye
Tenezzül eden Rabbe
Elhamdülillah diyorum,
Tüm varlığımla.

Yol uzun
Kendine çeken girdaplar
Kenarında uçurum
Şehvetle çağıran sevgililer var.
Bir an gafil kalsam
O şeytani isteklerin avucundayım
Rabbim gaflette bırakma bizleri
Acizliğimizle geldik
Bizi bize bırakmadın
Bırakmazsın Rabbim.

Her an düşünmeli insan
Yeri göğü Yaratan
Boşuna yaratmadı
Kendi içimizden başlamalı dönüşmeye
Kalp kâbeni temizle
Ne Dünyevi sevgileri al içeri
Ne aşırı sevmeleri
Ortayı bul, vasatı
Dengeli bir insan
Allah’ın istediği.

Bu gün yine aydınlandı içim
Şüphelerle ağ ören örümceğin
Tam gözlerinde gördüm kendimi
Anladım en zayıf olan örümcek ipliğini.
Rabbime teslim oldum
Bir yaprağın düşmesi bile
Rabbin izniyle değil mi

(Mart 2013 İstanbul)