ve baz/AN bir şiir dayanır yüreğine şarjörü senle dolu olan...


sus olur/senden sonra ilk kez ve dayanır yüreğime şehir
taşarken ırmakların, işgale yeltenirken sokaklarını,
şakaklarından/saçaklarından düş-erken su
dayanır bir ülke masallardan çıkıp gelen kahramanlar gibi ki
insandır bir başka insanın nedeni
ölümdür bedeli çünkü
ve dayanır bedenine ölüm/titrek parmak uçlarıyla sedyeden
bu yüzden beyaz olur renkleri hastanelerin
ve dayanır hasta renkleriyle gökkuşağı
titrek bir sesi çizer gibi alnının yaz(g)ısına
göğüs kafesine açılan kapılar gibi
parmak ucu gidişlere kapılar dayanır ki
daraltır bedeni hükümsüz kelimeler
senden geliyorum bir sayfa aralığı mesafeden/şiirlerinden
ve baz/AN bir şiir dayanır yüreğine şarjörü senle dolu olan
suyun göçüdür yağmur/yüreğime dayanırken ıslak
bileklerimde/ellerimde senin parmak uçlarının beklentisi dayanır
ve bil ki sevgili; ömrüm vücudunun atlaslarına dayanır
öp beni ilk günah sabahlarında ki
yüreğin/yüreğime göçsün
ve sil artık aynalarda kırılan yüzünü/hüznünü
Ve ben ki sevgili;
öylece kalakaldığım bir sokak bankında
soğuktu hava üşümüyordum
içimde bir yerlerde birazcık sen kalmışsın ya
yetiyordu
’şükür’ ler dökülüyordu dudaklarımdan usulca
sana/su-sa-yın-ca…






(...)