Sudaki naz rengi mi çayın billur ahengi?
Berrak huzur bestesi dudağa nağme olur.
İçecekler içinde yine çay çayın dengi.
Efsane demlerinin katresi nazı solur.


Huzur sükun derlenir demliğin sinesine.
Buğulu zamanların kuğusu şeffaf saray.
Suyu peri eyler çay özüne sine sine.
Çay içilen iklime hazla doğar gökten ay.


Kitapların yazdığı örtüşmez gerçek ile.
Kelimeler sözlükten suya sızar dem be dem.
Demliğin hayalleri bardakta gelir dile.
Üstü buğulu beste dudağa sunar merhem.


Suyun teni ürperir dokununca kara çay.
Rayihası yayılır nazlı su kuğusunun.
Işıl ışıl ışıldar çay ile camdan saray.
Tutsağı biz oluruz o an çay buğusunun.


Hangi besteyi çalar tamburlarla kemanlar.
Buseliğe an kala suzinakın rengi sır.
Çayın dengi yine çay bunu ehlidil anlar.
Bu efsane tükenmez sürer binlerce asır.
Ankara, 25.02.2013 İ.K