Kalbimin üzerine inen yumruk./
içimi sızlatır kanayan yaram.
mezar toprğında gülü ağlatır,
yüreğime atılan tokat./
.
Yarım kalan özlemler,
kanatları kırılmış bulutlardan oyuncaklar yaptım,
oynasın diye yetim çocuklar...
.
Hüzün sinmiş duvarlara yapışan acılar katmerleştirir sancıyı,
koyu keder gözlerle yapayanlız kalmaktır ulu orta yerde hayatın,
sağır eder susukunluk,açar ağızını konuşmaz,
dört mevsimde sonbahardır,tellere takılan uçurtmada kaldı yüreğim./
.
Yamalı bohçalardan saçıldı yerlere kırık dökük umutlarım,
sıkı bağla,kördüğümü iyi at,saçılmasın yerlere kederim,
perişanım,kederliyim,derbederim,
yapacak pek bir şeyde yok hani,
böyle gelmiş böyle giderim,
.
Kalmak için çok geç,gitmek içinse erken,
asırlık yolculuktan kervanlar dönerken,
dünyanın son ışığıda sönerken,
ilk uykuya yattığım günden beri rüyadayım,
hafakanlar karabasanlar uykumu bölerken,
ne uyuyabildim,nede uyanabildim ruhum bedenimi döverken./
vadem kapıda,son randevuda,
canım avucumda,
dostlar başucumda,
kapkaranlık bir tüneldeyim,
benmiyim bu,ben mi yaşadım hayatı,hayat mı yaşadı beni,
yeniden mi doğuyorum,
doğmak için mi ölüyorum...
hayret ki dostlarım ağlıyor ben gülüyorum...
yavaş yavaş ölüyorum,
bu ne yaman bir sondur,
ama ben gülüyorum,
ölürken;
gülüyorum./
ölüyorum gülerken./

yunus ça./