Soğuk bir şubat akşamı yaşıyor bedenim
Odam gibi bom boştu zaten yüreğim
Baharın gelişinimi beklemekteydim
Yoksa kalbimin diğer yarısını mı bulmaktı ümidim

İçi boş sandıklara benzetirken hayatımı
Sanki bir yandan içimi bir ürperti sardı
Soğuk gecelerde yorganla yatsamda ısınır mı
Üşüyen zaten bedenim değil yüreğimin diğer yarısı

Geriye bakarken umutsuzluk ve özlemlerle
Ömrümden çoktan bir otuz yılı devirmiştim bile
Bıkmalımıydın yoksa inadınamı aramalıydım diye
Düşünmediğim tek bir gece bile olmadı ömrümde

Herkez kendine bir dal buluyordu yaşamak için
Ben yine tek başıma oturarak gerçimekteydim
Akşamlar olmasada yağmurlar var gözlerim için
Zaten bir parça bulut gibi gezinmekteyim

Adına şiirler yazabileceğim kimsem yok diye
Şiirlerde bile yanlızlığı anlatıyorum belkide
Geceler yada soğuk kelimeleri düşmüyor
Çünkü ben değil kalbimin diğer yarısı üşüyor

Satırların ardı arkası kesilmiyor bu derin yüreğimde
Belkide bunca yıl söyleyecek çok şey biriktirdi içinde
Bazı cümleleri söylemek bile teselli etmiyorsa kalbime
Ya bu hayat bitmeliydi yada bu yalnızlığa bir son vermeliydi

26.02.2013

ertan ŞENGEL