şimdi ben kırılan kalemime
ses olmayı bekleyen hüzün silgisiyim
yazdıkça yazılan tekrarı olmayan bitmeyen bitirilemeyen,
sayfalar dolusu kelimelerin yetmediği ,
simsiyah perdelerin başrolündeki ,
yazılmış kaderini oynayan,
bir daha bir daha silmek isteyen kara kalem silgisi...
aslında biliyormusun ben
birşeyler yazmak istedim..
hayatımı ,anılarımı, gülmelerimi ,ağlamalarımı,
duygularımı yazmak istedim....
aslında ben..!!!
nasıl aşık olduğumu,
ilk defa nasıl sevdiğimi,
ve nasıl yıkıldığımı ,kahrolduğumu anlatmak istedim..
aslında ben...!!!
darma duman olmuş hayatımda,
keşmekeş çıkmazının dibe vurmuş,
kördüğüm yokuşundaki benliğin
sahibiyim demek istedim ...
aslında sanırım ben seni yazmak istedim..
mısra ,mısra, çizgi ,çizgi
duygularımın en derin köşesinden yansıyan kalemden..
özlemi dile getirmek istedim.
kokunu içime çekerken,
yaban gülün kokusuna bezenmiş ruha sahip olduğumu
deli deli açıp gidişinle solduğumu.,
anlatamadığım duygularda.
senin nefesinde kendimi bulduğumu,
umutsuzca bekleyişlerimde nasıl yıkıldığımı
nasıl çırpındığımı..
ve sana kavuşmanın hazzını mutluluğunu anlatmak istedim
aslında ben..!!!
seni nasıl sevdiğimi sensiz nasıl öldüğümü,
severken ayrı kalmanın ne demek olduğunu
çaresizlik içinde anlatmak istedim...
aslında ben...!!!
küçük yaşamımın kocaman yerine sahip olan
seni sadece seni anlatmayı istedim

aleyna irmak 22:01:2009