AYŞEM ’ADIN AŞK’TI

Öyle bir güzellikti ki dil tutuklanan
Göz kırpmaları yaşanan
Diz üstü yalnızlıktı belkide
Çıkarsız hayatın yapı taşlarına işlediği
Masumane bakışları vardı zifir karası gözlerinde
Derinden içten özveri yüklü
Aklında sorunlar yoktu
Neden niçinler taşımazdı
Hayat masumane yönünü sunmuştu ona
Sadece sevgi saygı vardı naif yüreğinde
Yalana riyaya yer yoktu hayatında
Ne söylerse ne derse doğru bildiğiydi
İkna edemez ölsede vazgeçmezdi
Aksiydi sinirliydi ama yüreği kocaman biriydi
Adı ayşeydi yaşadığı kahpe kurşun lanetli bir iksirdi belki
Sevildi ama en kötüsü buya çok sevdi
Hiç istemedi kadar acı çekti
Hiç görmediği kadar yalan dinledi
Başını önüne eğmedi
Sevdim ne yapayım
Cezama boynum düşer dedi
Ve gitti
Onun adı ayşeydi...
Her geçen gün o sevgi ciğerine işledi
İlmek ilmek yedi bitirdi
Ağladı
Sızlandı
Yüzü hiç gülmedi
Ölümle pençeleşti
Karanlık geceleri sabah olsun istemedi
Gözleri görsün sesini duysun istemedi
Kısırlaştırılmış hayatına bi berdel biçmedi
Hep sustu ve inandı bekledi
Belki gelir dedi
Ve bekledi
Beklemiyi öğrendi
Canından can çıktı
Parçalandı
Sevdasın iyiliği için çabaladı
Olmadı
Karşılıksız sevdi olmadı
Seviyorum dedi oda olmadı
Sahtekarlığın zindan olmuş kesintisi
Kendi dünyasında mutlu insan sıfatı taşıyan
Onursuz kimliksiz biri vardı
Onun adı aşktı
Ayşe ölürken aşkının kılı bile kıpırdamadı
Ayşe can çekişiyor
Ayşe bu hayattan gidiyor
Desekte duymadı
Duyamadı
Ayşe bu hayata dönmemek istercesine
Gözlerini kapatmak için uğraştı
Oysa kıyamazdı cansuyuna
Kıymak istemezdi
Sen yüksek dağların çocuğu
Nedir dünyalıkla yaşadığın
Bu kadar gamsız,
Riyasız
Umarsız ,olamazdı
Aşkın en derin halini yaşamayı bıraksın
Kenarından bile mutluluk artık bulamazdı
İçinde ayşenin bedduası
Yüreğinde ölümün acısı
Gözlerinde yaşı kaldığı sürece
Asla mutluluğu kalbine konduramaz
Öylece kalakalınırdı
İşte dostlarım bu yaşanan bir öykü değil
Can acısı çeken kalp ve umutsuz sevginin
Berdel biçilmiş kısır döngülü yaşantısıydı
Bunun adı AŞK TI.......................

aleyna ırmak