Bir dağ ucuna bir dağ konsa
Varır bir ucuna bir bağ oturur.
O da şenlik kurar, hoyrata vurur
Ne yeşermiş olur, ne kökten kurur
Benim diyen, ben olmaz olur
Bir ucu dökülse, bir ucu sökülür gider

Ne doğan öznelce gün hükmüdür
Sevgilinin özden gelen sesi
Ne sevgilidir dıştaki
Ben değildir tartarken kefesi
Ne tıkanmış olur anlayıp bilmekle
Her peşine düşüldüğünde gayret nefesi

Ey yaprağını dökmüş gonca!
Alıp veremediğin var gibi
Ne söylenirsin kendi kendine
Senin de mi darda; ilin yurdun?
Sıkıntı mı çekmektesin?
Bunun için mi dökemezsin kurdun?

Benci dururuz, ama fenciyiz
Senci dururuz ama bilmenin genciyiz
Kendi düzümüz, kendi düzlemimizdir
Dünya ile yaşantılarsın bakışım
Bir sevda olur, ben dolar içime dünya
Ben olur üzerinde, kavak yeliyle akışım

Cansın, canansın
Hansın, hanensin
Döker gonca, tanensin
Benim dışımda ama benimle
Öldüğüm yerde kalır
Ben iken; ben olmaz benden sonraki

Senin gayretin, senin zaruretin
Ne acı ki seninle
Bir tarihi muazzamasın
Çocukluğumuzun, gençliğimizin
Bilmediğini
İleri yaşımız pek anlamıyordu.

23.02.2013