Tepemde Ay, ayakaltında yer gibisin
Bir yılkı atı gibi kılınışlarda özgür
Bir mevcutlu gibi ürkek ve tutuklusun

Memleket yetenek, tepeden tırnağa şarkı
Sefaletim gibi, üşür yan üryanım gibi
Memleket demokrasi ve memleket sen
Ve memleket, kum gibi kaynar iken farkı

Ben seni içsinip, esaretimi yaşıyorum
Kemal’in gözleri gibi mavi mavi boğuluşla
Günce semalarında, heyecanlar vurulurken

Nikabı içinde çıplaklığı giyenler
Bin ayıp ört ermişcesine, inancını diyenler
Savunuşlar yapmakta, haraç mezatta yiyenler

Memleket mazbut ve inkişaf
Başında türban ve eteğinde çarşaf
Ayağı sazende, kendisi nazende
Örtünemez giyinse dahi, pazen de

Turnalar uçar, ümitler göçer
Yılgılar, utkular cebelleşir de
Gün geçmez ki olmasın zaman kayıp
Hangi kazancın ödülüdür ki bu
Giyinikte çıplaklık utanır yanım, başsa ayıp

Ve memleket yangın
Uçtan uca
Dereler tamu, tepeler uçmağı
Yol buluşmaları akıldan suret
Yer mahşer, ayak kıyamda, artık gör
Ben ne kadar bilinçsem, sen o kadar kör

Bulmuşları var
Bulmuşta bunamaya kalmaz
Yâre vurulurum da buncadır yol almaz
Nadas işlek, diş kirası kırıntı
Ben ne kadar memleketsem, sen o kadar ayrıntı

Hesabı kem tutarda gözler
Unutulmadık ne sözler
Yüze gülsem, can bezdirir, niza verirde dırıltı
Ben ne kadar gönendirsem, sen o kadar zırıltı

Memleketim
Darlardaki hasretim
Hışımla sardım, ölümle kardım
Seni, mavi gözler enginliğince tanırım
Ne sar duygularla yanına atanırım da
Bir namussuzluklarla koynunda ölmeğe
Bir bilinç yanla cahil kalmağa; utanırım


24.02.2010