0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1211
Okunma
Anadır yüreğini ateşlere dağlayan
"Yavrum, yavrum "diyerek gece gündüz ağlayan
Olsa idi o yürek bin yıllık ulu çınar
Her ayrı fidanına "evladım" diye yanar.
Şefkatten ulu bir derya ne sonu var ne başı
Ana gözünde çocuk sorulmaz ona yaşı
Merhamet mi, şefkat mi... bin parçaya oymuşlar
Binini de getirip o yüreğe koymuşlar
Çile dolu bir hayat, acılarla yoğrulan
Düşse, evlat uğruna gene kalkıp doğrulan...
Evladın ayrılığı, engerekden de acı
İçer de ana onu yok ki bunun ilacı.
Bir acıdır yüreğe hançer olup saplanan
Gözyaşından bir çadır ki üstüne kaplanan.
Gölge diye yüreğin evlat üstüne sermiş
Değil üç beş yılını ömrünü ona vermiş.
Geceleri uykuyu feda ederken ona
Ödenir mi hiç hakkın söylesene be ana!
