Odamın duvarında aldığın hediyenin izi var hala
ayrıldıktan sonra ellerimle gözünün önünde kırdığım tablo
çok kırıldın biliyorum bende kırıldım böyle bırakıp gitmene
aklıma geliyor tablodaki resim beş yelkenli ikisi önce diger üçüde ikisinin arasında
o zaman anlamıstım aramıza soğukluk girecegini sallamamıştım
sevmedigini söyledigin güne kadar
ağzından o kelimeler cıktıgı zaman kendimi bir sonsuzlugun içinde bulmustum
ses cıkarmadan gittim yanından o günden beri hep sustum sen geldikçe aklıma o günden beri ne aglayabildim ne de gülebildim
sadece kurtlanmıs iskembe gibi odamın bir köşesinde durdum
resmin var cüzdanımın içinde arka tarafı cevrili bir türlü bakamıyorum sana
anca şişenin dibini gördügümde bakıyorum bulanık görünüyorsun
sahi ne zaman net oldun ki bana karsı ne zaman net birsey söyledin ki bana
sürekli bilmiyorumla yetindirdin beni
ha birşey daha duruyormu sana aldıgım kırmızı yazma
yazmayı koydugun sandık
hiç mi gelmiyorum aklına ya da hiç mi gelmek istemiyorsun bana
unuttun mu seni yagmurlu bir aksam sokak lambasının altında öptügümü
seninle konusurken hecelerimin birbirine karısıp kekeledigimi
ya da yaz kış demeden elinin soguklugunu bir nebze olsa ısıtmaya calıstıgımı
ben iki şeyden vazgeçmedim birincisi senden ikisicisi ise hayallerimden dedigim gibi
duvarımdaki tablonun izi kaldı odamda birde yüregimdeki sırtı dönmüş sen