DÜN GECE
çıkmaz bu içimdeki ağır hüzün
günde beş vakit mutlulukla yıkansam da
erimez bakışlarımdaki buz
cehennem ateşine denk aşklara tutulsam da
açlığıda bilirim ben yokluğuda yoksunluğuda
çok geçmişliğim vardır unutulmuş fakir sokaklardan
çok yolumu kaybetmişimdir
düşüncene dalmışken kalktığım meyhaneden

bul beni sevdalım
ağırlaşmadan gece köz kapaklarımda
korkmazdım bu kadar belki
bekçinin düdüğünde dönen nohut tanesinden
ölümün yüzü bu kadar soğuk olmasa

BU GECE
ne zaman nefessiz kalsam
yarmak geçer aklımdan göğüs kafesimi
açığa vurmak isterim içimdeki ölü düşlerimi
ve ne zaman yorgun düşsem yokuşlardan
gömdüğü leşi arayan bir köpek gibi
eşeleyip dururum geçmişimi
oturtup kadıyı baş köşeye
arz eylerim ahvalimi
bir curcuna kopar ki sonra
sorma gitsin!!!kıyamet yeri beynimin içi
kim alacaklı kim borçlu derken daha
toprak, çoktan inkar etmiş çamurdan bedenini.



bul beni sevdalım bari sen bul beni
o kadar savruk o kadar kendimde değilim ki...