8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1095
Okunma
bu çocuğu bir abinin
çatık kaşıyla sevdim
ablamın derdime düşen
uykusuz başıyla
çocuktu, beyaz güvercinler
gözündeki saçaklardan
küren küren kalkıyordu
sonra bir annenin
yüzünde çizgiyle sevdim
babamın dış kapıda direk
oyuksuz gözüyle
çocuktu kitap sayfalarından
uçuşan harflerin kanadında
tümce tümce özgürlüğe
sonra bir dostun
kucaklar tokasıyla sevdim
yoldaşımın yitik yolda
şaşmaz pusulasıyla
çocuktu darasız terazisiz
dünyayı çıplak gözüyle
gram gram tartıyordu
ve sonra bir sevgili gibi sevdim
benliğimi salıverdim göğüne
terzi bildim acemi aşkını
ustaca parçalanmış yüreğime
sevdim en çocuk yanımla
bir çocuk bir çocuğu
nasıl severse öyle
ömer faruk hatipoğlu
(sevdim çocuk yanımla, hera, 2000)
Cevap Yaz