I
Yüreğim puslu bir gece avında,
Kuşanmış zırhını, kuytu köşelerinde bir ormanın…
Peşinde yıllar evvel kaybettiği avının,
İrkiliyor, dinlerken nal sesli sevdasını...

Sonra bir damla boşalıyor üstesinden.
Gök parçalanmış, rahmet ki ne rahmet...
Bir yaprak kalkıyor yerden.
Serpiliyor daireler çizerek, gözlerimin önünden...

Başımda bir acı hissediyorum aniden,
Bir ses bölüyor rüyamı bir ses...
Dönmek isterken gözlerim o yöne,
Tanıdık bir ses bölüyor ve bir nefes...

Okum yayda beklerken hedefime;
Yine vurulan ben oluyorum, bu gecede...
Kalk diyorum yüreğim, kalk...
Gidelim bu yerden...
II
Gözün, gözü görmediği bu puslu hava…
Bu koparan gülüşler, arsız gidişler...
Bir avcı elinde oku,
Yıllar evvel kaybettiği ceylanın izinden...

Çıkmaz sokaklar adımlarında her an dolanan,
Ve sessiz ormanın korkusu, gözlerinden okunan...
Hangi yöne odaklansa, her taraftan aynı suret;
Bir çıkıp bir yok olan...

Bir titreme dolanıyor bedenimde zamansız,
Ve çıkıyorsun bir köşeden apansız...
Göz göze, o gecenin uluyan karanlığında;
Kimsin, nesin sen, ey tarifi imkânsız...

Titreyen ellerim, hedefinden sapmış yine.
Dizlerim üstünde beklerken, karşında savunmasız;
Kalk diyorum yüreğim, kalk...
Gidelim bu yerden...
Hamit TÜRKAN