gidiyorsun öyle mi aşk bitti mi
uyduruk pembe repliklerle geleceksin kapıma...

tenimde uyuttum teninin yakışını
dudaklarımın kıyısında ilk öpüşün sıcaklığını
git...

ihanet kesiği
soğuk duvarlara sinmiş gölgelerde kapanmaz yara...

adalardan göksuya uzanan
kuş uçumu yolda yönsüz pusulasız o martı kayıp şimdi

bu kasaba ölüm kadar sesiz
matem kuşanmış koca dağ kızıllarını giyerken göksu

boş iki bardak devrilmiş bir şişe
peçetede çilek kırmızısı rujundan kalma masum leke

yorgun çınarın gövdesine kazınmış
yosun tutmuş biz artığı iki sessiz büyük harf...

git hadi...

üşüyor
tenini yüzünü gözlerini kaybetmiş
gamzelerinin çukurundan düşüp verandanın sacağına tutunmuş
o eski gülüş...

git artık
aldırma ardında kalan bir avuç sefil düş
soluğundan kör bıcakla yüzülüp atılmış titreyen öksüz bir yudum nefes...

özlemlerim avunur
avuçlarıma çivilenmiş sen dilenmiş bir yığın aminlerle

vasati iki kelime kadar gidebilirsin benden uzağa
gelişin satır başı yapmış anlasana...

bitti dediğin yerden yeşemedik mi
gidişlerinin buz kesmiş zemheri ayazında defalarca...

sadece
bir sessiz harf kadar uzağa gidebilirsin git hadi...



Hasan ODABAŞI