bu şiir matem kuşanmayacak
ağız dolusu söyleyeceğim yeri göğü inleterek elais

seni seviyorum...

bu kasaba durdukca
var oldukca bu koca dağ bu sevda yaşayacak
kasaba meyhanesinde o şarkıyı çaldıkca


her bahar
kasabanın avlularının duvar diplerinde fesleğenler açtıkça
bu kocadağın yamacında al beyaz gelincikler tel tel salındıkca


pencere önünde begonyanın pembeleri bitip tükenmedikçe
ben ölmedikçe balım bu sevda ölmeyecek elais...


bahçede deli deli esen rüzgarlarla
göksuda ay kırıntısı deli seğirtmesi yakamozlarla
kara derili bu denizin üvey çocukları gök kanatlı martılarla

bağıra çağıra
pervasızca söyleyeceğim elais...

seni seviyorum...

bıkıp usanmadan
adını adımın yanına yazacağım kumsala kocaman harflerle...

yağmur yağmur
sen yağacağım bu kasabanın dar patikalarına çıkmazlarına
çamurlara belenip sen kokacağım sen elais...

her gece
bal damlası gözlerindeki o gök kuşağı sevincleri
kucak kucak sereceğim sen kokan gök yüzüne sen diye...


elais
sensiz soluksuz nefessizsem
nem varsa yitirmişsem yokluğunda kalabalıklarda kaybolmuşsam

bil ki
bir yudum nefes bir damla kan bir tutam masum gülüşüm sende...

HASAN ODABAŞI