Daralıyor gönlüm dünyâ sevgisinden
Kararacak mı ne ya mühürlenirse…



Şehsüvârlar ölünce şeydâ tûfânlar doğdu
Alev sardı dört yanı yüreği vurdu dalyan
Çöle düştü jâleler ılgımla dondu dudu
Yağmur sele kapıldı gülsüz kaldı gülistan(!)


Pervâneler çâresiz katılaştı tüm mumlar
Tereddüt şaha kalktı “olay” oldu durumlar
Aşk mecnûna dönüştü ısınıverdi kumlar
Akıl baştan gidince değersiz/leşti cânân


Ebedîlik beklenmez ölümlü bir fânîden
Gürültü çıkar ancak tutku eken cânîden
Gecede ses ve ritim susuverir ânîden
Kaldırımlar asılır sancaklaşınca hicrân


Gelgitlere hasretiz küreselleşti deniz
Mehtâbın nûru soldu sarardı yağız beniz
Şöhret amaç olunca hortlayıverdi engîz
Sitâreler hüzünlü “şimdi” şeytanlar handân


Keşke güneşler açsa coştursa bülbülleri
İmbikten geçirilse şiirlerin külleri
Yandıkça aydınlatsa edebsiz gönülleri
Yusuf’un rü’yâsında saraya dönse zindan

Dursun Tiftik