SEN BİLEMEZSİN



Sen bilemezsin neler çektiğimi

Kaç gece uykusuz kalıp

Kaç sabah alaca karanlıkta

Adına şiirler yazdığımı

Güneşe şikâyetimi

Yanmışlığımın hüznünü

Vurgun yarasını gülkurum

Sen bilemezsin



Bu günlerde karalar içindeyim

Güzelliklerin üzerini kapatan çirkinlikler

Boşuna dökülen gözyaşları

Yorgun düşmüş bir küheylan görünümünde

Acılar çekmişlerin yanından geçiyorum

İnlemeler duyuyorum

İsyan kâbuslarıyla dolu

Telleri kopmuş bir kemanın nağmelerinden

Her sahada bir vefasızlık görüyorum

Tükürmek geliyor içimden

Tüküremiyorum



Hayatım çileler içinde geçiyor

Yazıyorum bir aşağısına bir yukarısına

HAYATIN

Bir gün gelir de diyorum

Adres değiştirirse yaşamım

Sonsuzluk yolculuğunda sevdamın

Karşılığını alırsam

Belki de sevincimden ağlayacağım

Ne bunun güzelliğini

Ne de vefasızlığının çirkinliğini

Sen bilemezsin.



Şiir Düştü Gönlüme. Nizami MERT.

BU SABAH HÜZÜNLÜ YÜREĞİMİN ÜSTÜNDE BİR BASKI VAR SEN GİTTİN GİDELİ, GÜNEŞİN BULUTLARIN ARKASINDAN GELEN SOLUK ÇİZGİLERİ, İÇİMDE BİR SIZI OLUŞTURURKEN BEN YİNE YALNIZLIĞI YAŞIYORUM. MAVİNİN DERİNLİĞİ EFLATUNUN SERİNLİĞİ DE OLMASA DÜNYA YAŞANMAZ OLACAK GÖZLERİMDE. GÖK MAVİSİNE AÇILAN ELLERİMDE YORGUNLUK DİZLERİMDE DERMAN KALMADI. MEVSİMLERİN İKİYE DÜŞTÜĞÜNDEN BERİ İSYANLARI MI SUSTURDUM YÜREĞİMDE. EĞER GELECEKSEN ŞİMDİ GEL GELMEYECEKSEN BİR DAHA ASLA GELME DİYORUM, ÇÜNKÜ SENİ AĞIRLAYACAK YÜREĞİM OLMAYACAK O ZAMAN...NİZAMİ MERT.