4
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
931
Okunma

Senin artık olmayacağına
Kim, nasıl inandırabilir beni?
Artık yok..
Hiç inandırıcı değil, değil mi?
Annem tokalar alırdı kafama
Bir tane de sana
Neden benimki pembe
O kırmızı diye ağlardın..
Ayakların büyüktü benden
Övünürdün
Benim pabuçlarım olmazdı sana
Denerdin şansını
Aslında üzülürdün..
Oburdun da üstelik
Koca insanlar gibi yerdin
Ve ben katmerli göbeğini
Çok severdim..
Yorgundum o akşam
Davetine gelemedim
Gezmeler bittikten sonra
Kalmaya bana gelecektin
Söz vermiştin,
Gelecektin…
Bir arabanın içinden çıkarırlarken
Yıkıldı dünyam başıma
Hediye ettiğim gömlekti üstündeki
Desenleri kaybolmuş can suyundan..
Hastane kokusundan nefret ederdin
Sevmediğini bile bile
Sekiz gün kaldık seninle, birlikte..
Ellerin bir an soğumadı
O masum yüzün ne kadar umutlu
Ki sen umutsuzluğu hiç sevmezdin
Canımdan parçalar kattım her an sana
Kalkacağın gün uğruna neler vermezdim?
Makinenin uzun sesi odada çınladı
O minnacık kalbine şoklar yapıldı
Kıyamadım..
Kaldırabilir mi hiç narin yüreğin
Hayat bize acımadı..
Ayırdı be candostum,
İnanamadım..
Pembe dudakların mora dönerken
Sıcacık ellerin buz tuttu bir anda
Saçlarının o mis kokusunu öperken
Aldılar seni can dostum
Sen toprakta, ben başında…
5.0
100% (6)