Mademki gidiyorsun, madem artık bir düş’sün
Varsın, Temmuz ömrüme Şubat düşsün, Mart düşsün

Kar yağsın lapa lapa, buz tutsun asi pınar
Şahlansın kasırgalar, devrilsin koca çınar

Ne önemi var sanki, doğan günün, güneşin
Tebessüm etmiyorsa yüzüne, yürek eşin

Bakmıyorsa, manalı manalı gözlerine
Ve bir girdap misali çekmiyorsa derine

Hiç değeri yok, zaman aksa da akmasa da
Tek başına kalmışsan, çift kişilik masada

Varsın da hüzün çöksün, artık tüm akşamlara,
Hüzün benim ruhumda, benim ruhumda yara

Sen kokan şiirlerin varsın boynu bükülsün
Ak güller dallarından yaprak yaprak dökülsün

Sokak lambalarında ürpersin kelebekler.
Onlar ki, ölmek için hep bir bahane bekler

Kumrular göçüp gitsin başka başka yerlere
Dönmesinler bir daha, hicran gördük bir kere

Aşk hırçın bir denizde boğuşsun dalgalarla
Ya da yansın ateşte, tutuşsun deli harla

Kanayıncaya kadar sussun dilim dudağım
Nasılsa bundan sonra sensizliğe tutsağım

Varsın ayak izime hasret kalsın sokaklar
Sahipsiz bir kuytuda, saçıma düşsün aklar

Mazluma zulm etmeyi, zalim hüner mi sandın
İçime doğurduğun sancı diner mi sandın

Mademki gidiyorsun, madem artık bir düş’sün
Varsın, Temmuz ömrüme Şubat düşsün, Mart düşsün

S.U.

Serkan Uçar

10.02.2013