Tek kişilik odalardaki duvar soğukluğuna alıştım,
V e sen üşümeyesin diye, hayalinle hep penceremde buluştum
Bana sen kokardı bu şehir,
Toprağın kokuşu vardır ya yağmur sonrası,
Şehir de bir başka olurdu yağmurun ardından,
Buram buram sen kokardı.
Senden sonra yağmuru daha da çok sevdim
Hep yağmur yağsın diye bekledim…

Tek kişilik odalarda sesimin yankılaşmalarını duydum
Ve her bir aklıma gelişinle binlere vardı hayallerim
Bana tek kişilik odam da sen kokardı.
Senden sonra, daha bir sevgi dolu sarılıp yatardım kireç kokulu
Tek kişilik odamın ince beline,
Aslın da sen hiç olmadın, odam hep tek kişilikti
Tabi gene de seni hesaba katmazsak

Tek kişilik odalardaki ten titremelerine alıştım
Ve sana dokunmak için hep açtım penceremi sonuna kadar
Sonra uzandım sana, tenimin olanca sakinliğiyle
Senden sonra zifiri karanlık caddeleri de sevdim
Sana dair her şeyde şahidimdiler
Uyuyan gecede, şehrin uyuyan sakinlerine inat
Ve ben sana hep o gecelerde daha yakındım
Bir onlara dert yakındım
Ve ben seni karanlıkları boğmadan, deymeden buldum

Tek kişilik odaları küstürmemeye alıştım
Hele senden sonra, senden sonra her fırsatta gül sundum
Gene sen kokan güllerden,
dikenleri bile batınca sen gibi acıtan güllerden.
Sen bana sadece gül dikeni acılar verdin
Ve senden sonra acıları da sevdim
Gül gibi, senin gibi narin ve güzel geldiler bana

Tek kişilik odalarda hiç sigara içmedim
Pasif içici konumundakiler geldiler aklıma hep
Sana ve tıka basa sen dolu odama kıyamadım
Gece şahidimdir, her efkarımda camdaydım,
Her sigaram sana yanıp sana sönerdi, zifiri karanlık caddelerde şahit
Ağzımdan karanlığın karnına savrulan duman,
Sana olan delice özlemin sessiz haykırışları oldular
Ve ben senden sonra sigaraya değil, sana başladım.
Ve günde üç paket olmak kaydıyla seni içiyorum
Nikotin bile sana benziyor…


Tek kişilik odalarda her şeyi sana benzetmeye,
Seni her şeye benzetmeye, alıştım
Yaşamı, bu şehri, iklimleri, kar yağışını ve hava muhalefetini
Havayı, suyu, dolunayı, gölgeleri, ufukları ve kanat çırpan kuşları
Senden sonra bana güzel geldi, ben güzele uğradım
Her şey bana güzelle bir geldi, güzele tutmasını bildim, güzele yormasını da

Tek kişilik odalarda türküler söyledim,
Senden sonra sesimi de sevdim ona da alıştım
İçinde hep sen vardın türkülerin, dışında da sen
Bir saz çalmayı beceremedim,
Sanırım bir de kalbini
O soğuk duvarlar aşık oldular bana
Onlar avutuyorlar, bilmiyorum belki de idare ediyorlar beni
Sadık dost, hayat arkadaşları, gönül yoldaşları,
Onlar biliyorlar hayatın ritmini,
Ve senden sonra, idare ediyorlar işte muhit_tin’i

Muhittin DAĞHAN