Uzağımdan geçerken kesik kesik bir adım
Sokağın karşısında sen varsın sanıyorum
Uyku süzen gözümde sona erdi miadım
Ben ben de bir yarayım durmadan kanıyorum

Gecenin esmer teni nabzıma dokunuyor
Yürek imdâd içinde ruhumdan yakınıyor
Yine sabâ makâmı bir ezan okunuyor
Ancak kendi kendimi o zaman tanıyorum

Yüzüme bakıp durur ayak altımdan zemin
Devinim yaşar ruhum geleceğinden emin
Suskunluğumda gizli edilecek her yemin
Özlemi lokma yapıp sevdana banıyorum

Yokluğunda çiy düşer gökyüzünün isine
Hazan renkleri dolar gözümün iris`ine
Bakışlarım kayarken gecenin gerisine
Bir sazak dürtüşüyle ürküp uyanıyorum

Fecr-in gelişi gibi bekliyorum gelmeni
Kurşun değmişcesine karanlığı delmeni
Bilsen nasıl özledim şuh sesinle gülmeni
Hasretin volkan oldu içerden yanıyorum

Meltem Çiloğlu
München 10.03.2011