Kopuk yol uçlarında, ararken izlerimi
Orda buldum yaşlarla, bilenen gözlerimi

Hayatın törpüsüyle, inceldi bakışlarım
Kör bir yürek sesinde. bütün yakarışlarım

Yazdıkça satır satır, kalemim kasılıyor
Ne zaman canım yansa, gölgeme basılıyor

İçimdeki deliyi, özgür bıraktım artık
Zamandan bir kayıkla, boşluğa aktım artık

Buzdan yanan ateşin, üstünde pişiyorum
Tükendikçe tahammül, ben can çekişiyorum

İzanım bedenime, hep kayıtsız kalmakta
Uykuyu haram edip, gözümden öç almakta

Bitimsizdi geceler, nafile şafak attı
Siyah bir el dokunup, penceremi kapattı

Yolların karanlığı, denizden de derindi
Yaşlar bir merdivenle, gözümden yere indi

Zamanın saatinde, tik-tak lar yoruluyor
Güneşi tadan dilim, acıdan buruluyor

Sükûtu yumak yumak, işledikçe ömrüme
Sarhoş olmuş rüyalar, giriyorlar emrime

Kapatıyorum ben de, çeşm-i min çeşmesini
İzliyorum buluttan, yağmurun düşmesini

Rüzgârın değmesiyle, dökülen her yaprakta
Ayak altında kalan, sonbahar ağlamakta

Cama vuran karlardan, sanki ödüm patlıyor
Erirken damla damla, yüreğim rahatlıyor

Sorguda ki benliğim, olmuş idama mahkum
Çile çile yanıyor, başucumda duran mum


Ben bu hayat yükünün, yorulmayan hamalı
Yırtık gözbebeklerim, ezalarla yamalı

Militan hislerime, zincir vurdum elimle
Her an burun buruna, yaşıyorum ölümle

Yaşam denen pınardan, içtikçe susuyorum
Yuttuğum her cümleyi, harflerle kusuyorum

Kainat musikisi, ediyorken esiri
Bir tablo ki ruhum da, bulunmuyor tefsiri

Hicranın ateşinde, yanarak sana geldim
Sırısıklam kalbimle, yunarak sana geldim


İçimde ki yangın da, aşkla ıslanıyorum
Nefsimin kıskacında, böyle uslanıyorum



Meltem Çiloğlu
München 27.02.2011