gurbet hasretim
yaşlanmış dengi
tırs kaynağım
deli dolu yıllarım yoksun sende
çelik suçu duvarına
şiirin ensesinden öperken sek/man
kedilerin yuvarlanan mışıltısında uyur aşk
yazın sıcağına terlik giydirir
büyücü bozuntuları
ses vermeyen kafes gelinliklerine
üşütür büyük bedenleri
büyütülmüş heveslerin anlık giysileri arasında
atmış döviz kuru üstünde
halisünasyon ’band’ kaçar
dükkan kapalı istekler üşütürken
dest deminde akıllı karıncalar

çalışır tan yerlerinden
mevsimi sonbahar iken
efsün farlarında duman
yazıyorum tebeşirim beyaz
bir kartal çürütüyorum yalnızlıklarda
yazım yazarımın
içinde bade tohumu
atılan tuşun turşusu
tabakasını tutuşturmuş tütünümün
türküsü yuvarlak bir boşluk
arkası altın alayı
bu yüzden defterin
deminde yetimler kutsaldı
har/içler piç etti harflerimi...
yunus tapancı..