Bağıran muavinin sesiydi
düşmanım
Bir sürü insanı taşıyan vasıtanın
ürkütücü duruşu
Ve elindeki valiz
Birkaç parça eşya dolu..



Ya içimdekiler ?
Boğazımda düğümlenenler?
Hangi omuz taşıyabilir ki
Nerelere saklanabilir?



Koşan insanların paniği
Acıtır içimi
Sanki kötü olaylar içinde
Bırakıyor gibi seni
Göğsüme batan nefes alışlarım
Zorluyor
Gözlerim kanıyor
Birkaç dakika sonra olmayacağına..



Camdan el sallayışın
O buharlı camdan
Silip son kez
Görmek istercesine
Arkamda yaslandığım duvar
Olmasa kalabilir miydim ayakta?
Hareket saati..
Herkes yolcusunun önünde
Ağlayan gözler
Sağa solan giden eller
Kokulu öpücükler..



Ve ben..
Günlerce kalabilirim burada
Önünde
Gözlerinde
Gidişine ağlar bu şehir
Yakar boğazımı bu iç çekişler..



Yavaşça alıştırır gibi
Dönüyor tekerlekler
İçimden kerpetenle
Parçalar sökülüyor
O buharlı camdan net olmayan
Görüntün de küçülüyor
Gözlerin kalıyor ardında
Yaşlarım kalıyor yolunda
Tutmuyor ayaklarım
Tek başına kalıyor..



Anlatılmaz biriciğim
Anlatılmıyor..
Giden çok değil de,
Kalan kan ağlıyor…