uçurum gölgesi satırındayım yine
bir kaç şahit arıyorum
mürekkebin sevdalı busesinden kopup
tuz basılmış deryamı söyleyecek

hani o bir damla suyu olmak istediğim
ama sahiline varamadığım gözlerin yok mu
işte, o an sözüne susturulmuş bütün hislerimi
şahitlerim den istiyorum bu gece
belki görür de okursun diye

aranmış çarelerin yokluğuna demli
ıslatırken İstanbul ’un seherlerinde
şikayetçiyim ilk defa senden gidenim
attığın o fiske misali adımlarından

hepsinden de öte
içimde sana ait olanı almadan kaçışından
ne olurdu ulan
iki çift sözü dudaklarımda idam mahkumu bırakmasan

seni diyebilme ihtimalini
seviyorum diye kavuşturup
kaçırılmış bir otobüs misali
aynı anı sayıklatmadan yaşatsan

akşam üstü adımlanan aydınlık evlerin
birinde, kapı kilidini sesine açtırıp
uykuların tadını gözlerinde bulsam
şu boş duvarın yankısı yalnızlık olmadan

ahh ahh kahrolan sol yanımı
bir kez daha boğmadan
son bir kaç söz var yanan
onlarda benden sana ufak bir armağan

bir kez yüzüne söyletmedin ama
bin kez söylerim sensizliğime
seviyorum ulan...