Ben yine seninleyim...
’’O’’ ufak ve küçük parkta
Salıncak boş gibi gelsede
Hayalımdesin sen
Bir yanda sen.. bir yanda ben sallanıyoruz...
Ellerimiz bir birinde kenetli
hayalımız birlikte göklere uçuyor
ve birlikteyiz sevgilim
gözlşerin uçurumlardan düşmesin
kirpiklerim düş sürgününden yeni dönlü
seni gördüğüm gün
ve uzunda olmadı birlikteliğimiz
sen kısacık bir ömre sıgdıramadın beni
uzunca bir ahir secdesinde eylerken senli gönlümü
görmedin...
bilmedin...
duyumsayamadın
sevmezdin duyumsamak kelimesini
bilirdim ve hep söylemek isterdim
sevmedigin şeyleri yapmak değildi niyetim
sadace...
bilirsin uyuz oluşunu ne kadar sevişimi
işte bu yüzdendir belkide
tebessümlü bir ifadede saklı kalan uyuzum cümlesi
bu yüzdendir
ne bilim işte
galiba
zaman yine beni gösterdi
bozuk çalıyor biraz yelkovan
birazda zaman geçmiyordu ya
belkide ondandır
bu senden geçemeyişim
geçemedim
geç/mek nedir bilemedim
sevdim..
sevmek ölümüm
ölümüm seni sevmenin elindendi
neyse
kendime iyi bakmama gerek yok zaten
çünkü sen yoksun
yokluğuna iyi bakarım
’’söz’’
SÖZ...
SEVGİLİM
iyi bakarım’’yok’’luğuna
Sen yokluğunun suretini alma yalnızlığımdan
ben ...
iyi değilim ama
iyi bakarım’’yokluğuna’’
Serdar Özyanız