Talihe davet çıkardım, "hemen gel" diye
Hemen çıkıp geldi, nane yiye, yiye
O sırada yemek yapıyordum
Tadına baktım, tam kıvamındaydı ki mis gibi de koktu...

Lafa devam ettik,
Havadan, sudan sebeplerle,
Mey içelim dedik, içtikte içtik,
Aperatif bir meze derken,
Devam ettik rakılı...

Soğuk mezeler bitti,
Sıra geldi sıcaklara,
Tüpü yaktım yemek ısıtayım diye,
Yâr dediğim, kapağı kaldırdı ve pişmiş aşa su kattı,
Konuşmak istedim, laf bulamadım,
Susmak istedim, susamadım,
Ama en sonunda olan oldu,
Pişmiş aşa su katmıştı ya,
Bu nedenle, bu aşkın tadı bozulmuştu bir kere..!

Ve, bu kez yalnızlığı davet ettim,
Evet, bu kez çok iyi anlaşmıştık,
Yani iste(me)diğim olmuştu,
Yalnızlık gelmişti ancak,
Geldi ancak ki ancak ve ancak,
Yalnızlık beni terk etmedi, yani bir daha hiç gitmedi..!
Yarım asır geçti de,
Yalnızlık halen şeref misafirim,
Misafir değil, mudavimdi artık,
Aylayacağınız: “Yalnızlığa mıhlanmış gibi yerimde kaldım çakılı..!”

Neyse, devam edelim biz yine,
Aşk konusu açıldı,
Muhabbet koyulaştı,
Koyulaştıkça, aşka yoğunlaştım derinden,
Saz misali vuruldum bam telimden,
Bu, ben gibi bir aşığa yapılır mı, yapılırmış, yapılırmış..!

Koptum, aniden isyan ettim kendi kendime,
Ben bu kadar severken,
Nasıl anlamaz beni sevdiğim ‘O’ kız,
İsyan etmekten suçlu bulundu(!),
Ve, sonsuza dek mahkûm ettim O’nu,
Sol yanımda atan ve kalp denilen küçük hücreye...

Böyleydi, "Bir Aşk Hikayesi" dediğim,
Platonik takılan yüreğime oturmuştu,
Hayatımın altın külçesi oldu yalnızlık..!