Kahverengi gözlerimi açtım yine penceremden vuran ışığa bakaraktan
Perdemi az araladım çimelikler üstünde açmış bir papatya misali
Kalkmak istemedim yine hayallere dalmak maksadıyla başımı yastığa dayadım
Elimde onu farketmeden çektiğim fotoğrafı, biri dışarda biri yanımda

Kardeşim atladı yanıma abicim uyan komşularla pikniğe gidiyoruz
Yataktan nasıl fırladım, yüzüme çarpan suyun soğukluğunu bile hissetmedim
Ona ilk kez yakın olacaktım belki daha yakından bir fotoğrafını bile çekecektim
Günlerden cumartesi sabah saat on sıraları en yeşil tepelere tırmanıyoruz

Arkası yarın hikayeler insanda bir merak uyandırır hep
Acaba ne oldu kavuştular mı? yoksa bir aşk başlamadan sonlandı mı

Bir piknik nedeniyle öğrendim ismini bildiğim Ezginin günlüğünü
Artık gittiğimiz cafeler ortak olacaktı
Benbir türlü sevemediğim tarihi onunla sevecek, ona her gün çalıştığım olasılıktan bağsedecektim

Artık penceremin perdesi hep açık gizli gizli bakmalar sonlandı
Aynı dakikalarda kapanır oldu lambalarımız
Sabahları birbirimize ilk günaydın demek için yarışırcasına
Caddenin sonunda ellerimiz birleşir eve yaklaşınca ayrılırdı
Ama yüreklerimiz hep aynı sayıda atardı

Derken sıra geldi hayallere sen doktor olmak istiyordun ben akademisyen
Aynı üniversiteyi kazanmak için elimizden geleni yapıyorduk
Tam herşey yolunda gidiyor derken bir akşam yemeğinde
Babasının ağzından dökülen sözler herşeyin zorlaşacağına işaret ediyordu
İşi gereği başka ülkeye taşınmak zorunda kalacaklarını ifade ediyordu

Ya geleceğinden yurt dışında alacağı eğitimden vageçecekti yani hayallerinden ya da
Herşeyi bırakıp başka bir ülkeye gideceklerdi

O ve ona benzer bir sürü geceler ikimizinde lambası açık
Nihayet karar verilmişti buruk kalacak iki kalp acı çekmeye hazırdı

Sadece saatler kalmıştı aradaki mesafenin artacağına
Artık cadde sonu görüşmelerin yerini mektuplar alacaktı

Sonu ezberi yine bozmayan bir hikaye ile karşı karşıyayız bazen kazandığını
Artık bundan böyle seni hiçbirşeyin mutsuz edemeyeceğini düşünürsün
Hayat klavuzu her zaman aynı çizgide ilerlemiyor
Sonlar alışmak ve unutmak zorunda olduğumuz dygu kaparcıklarıdır


Her hayal gerçek olmaz ama gerçek olanların sonu gelmez siz güzel insanlar için
Mutluluk elinizde bulunan yüzük misali onu koruyup kollayın