raydan çıkmak üzere olan bir tren gibiyim
daldan düşmek üzere olan kurumuş bir yaprak
kurumak üzere olan bir suda alabalık misali
koca şehir kalabalığında tek başıma gibiyim

yalnız kalmak isteyenler arasında depresyonda olmayanlardanım
birlikte olmak isteyip de sosyal camiada öksüz ve yetim kalmış gibiyim
elimden tutacak bir anne ve babaya özlem duyar gibiyim
sevdiğim diyeceğim güzel kızın sesini duyar gibiyim


mavinin yanında yeşili de arıyorum
kendi başıma kaldığım her anımda seni yanımda aradığım gibi
gözlerim her yerde seni arıyor kimi aradığını bilmeden
karşıma geçip de benim aradığım sen demeden bakıyorum işte kendime


bir seven bulmak için nereye gideceğini hangi dağları aşacağını bilmezsin
billur billur akan her sudan içemezsin her nehirden geçemezsin
yüreğinin her hızlı atışında aşık oldum diyemezsin
gülüp geçiyorum hiç derdim yok tek başıma hiç değilim zalim dünya diyemezsin...