Peygamberler yoktu
Tarih vardı
Yürüyordu
Bir genç kızın gözlerinde batan şafak
Bir işçinin saplandığı çamurdan batak
Ve sen vardın sadece
Gözyaşlarımdan sonra
Ama aç çocuklardan önce
Yaslanacak


Tanrı yoktu
Bilim vardı
İşliyordu
Özgür kurşun kıvamında bir şakak
Yaşam kadar soğuk bir yatak
Ve sen vardın ayrıca
Anlamsızlığımdan sonra
Ama fabrikalardan önce
Avunacak


Artık melekler yoktu
Gerçek vardı
Gürlüyordu
Çöle ilham kurumuş bir ırmak
Hakikat kadar çıkmaz bir sokak
Ve sen vardın bir de
Yalnızlığımdan sonra
Ama kimsesizlerden önce
Tutunacak


Kutsal kitaplar da yoktu
Yorum vardı
Saklıyordu
Bir sürü gölgesiz çardak
Ağzına kadar boş bir bardak
Ve sen vardın belki de
Depremlerimden sonra
Ama artçılarımdan önce
Sığınacak




Peygamberler vardı
Vardı Tanrı
Melekler de vardı
Kitaplar seyyardı
Sen yoktun bir tek
Bu onulmaz varlık evini
Aklın ve yüreğinle
İlahi hidayetle
Çekip çevirecek














Turgay EVREN