Bir yolculuğun en düşündürücü tarafıydın sen
Otobüse her binişinde birazdan yanıma varacak derdim
Belki başını yine omzuma koyacak,saçlarına dokunacağım
Belki kafa kafaya verip ağlarız diye düşüncelere dalardım
Ve sen her defasında kendi yerine başkasına yolladın
Ben hep hüsranla buluştum o boş koltuğa bakarak
İnkarda etmiyorum bakarken kaç sefer boyu ağladım bilmiyorum
Kaç defa hıçkırıklarıma şahit oldu loş ışıklar
Kaç durak boyu ağlayıp içtim hatırlamıyorum
Hatırladığım tek şey seni hiç unutamıyordum



Şimdi bana yazdığın o aşk kokan mektupları okuyorum
Gideceğim yere kadar kahırla dolduruyorum yüreğimi
Bedenimi seninle doldurup taşırıyorum
Evet inkar etmiyorum senin için hala ağlıyorum
Utanmıyorum sana dökülen tek bir yaşımdan
Utanmıyorum seni sorduğum her yolcudan
Çünkü ben
Ben seni kalbimden söküp atamıyorum


Hala düşler kuruyorum sensizliğinin gecelerine
Gittiğim şehirlerde biraz daha fazla kalıyor
Hala bir köşeden çıkıp gelmeni bekliyorum
Evet kabul ediyorum senin için gözyaşlarımı döküyorum
Ve inan sevdiğim bunları yaşarken hiç utanmıyorum
Çünkü ben
Ben seni hala çok seviyorum

Mehmet aküzüm