Çok güzel bir kadındı
Tüm gözler üzerindeydi hep
Yeşil gözleri siyah kaşları vardı
Teni bembeyaz ipek gibi
İncecik düzgün bir vücut.

O kadar gençti ki
İki çocukla ayrıldı
Eyvah..dedim duyunca
Bu kız
Nasıl mücadele eder
Bu güzellik bu bedende olunca
Adı dul dur ya bu toplumda
Kanım sıcaklaştı
Ayrıldığına değil
Vereceği hayat mücadelesine.

Neyse ki çalışıyordu
Ama yetirebilir miydi iki bebeyle.

Kısa zamanda toparladı kendini
Hem de dimdik alnının akı ile
Yürüdü yolunda kahraman gibi
Tınmadı hiç kimseyi
Taviz de vermedi ödünlerinden
İçinde yaşadı tüm sıkıntılarını
Belli de etmedi yokluğunu kimselere.

Bir tutam katığını
Ta....
Uzaklardan alırdı
Komşu dükkan görmesindi ezikliğini
Sordum..neden?
Fırsat bilip yan bakmasınlardı cevabı.

Ay sonu maaşa üç beş gün kala
Biterdi paracığı
Ne yapardı..bilir misiniz..
Evde kalmış süt şişelerini
İlerde ki..
Fakir bakkal amcaya verirdi
Yerine de ekmek alırdı bebelerine.

Her gece ağlar sonra uyurdu
Dertleriyle rüyasında başbaşa kalırdı

Kendine hesap sordu
Olmaz dedi böyle olmaz
Üzülme..karşı koy..umursama..
Öylede yaptı zaten
Kırdı tüm zincirlerini
Bir şeyler yapmalıydı.

Başladı ek işler yapmaya
Yeri geldi dikiş dikti
Yeri geldi kıyafet sattı
Hesabını bildi..kıymetini bildi.

Evi
Eski taş bina rutubetli
İçinde fındık fareleri cirit atardı
Tavan akar..baca akar
Soğuk mu soğuk
Isınmayan bir ev
Bacasıda tüterdi ya garibimin
Ha...
Yakacak bir şeyi de yoktu ya
Ufacık elektrik ocağını yakardı
Bazende gaz sobası
Baca çekmez....geri teper
Isınmaya çalışırdı bebeleriyle.

Ne çok acılar yaşadı
Ne çok üzüntüler..
Büyük mücadeleler verirdi
İçim acırdı içim sızlardı.

Gururlu..onurlu ya
Kimselere duyurmadı yokluğunu
Sıkıntılarını..dertlerini..
Gerçi kimsede sormazdı zavallıya.

İşini bildi çalıştı çabaladı
Çıkmak zorunda kaldı fareli evinden
Yine de çıkmazdı ya
Ucuz diye icarı
Farelerle bile ahbap olmuşken..
Yıkacaklardı evi
Zorunlu çıkış oldu.

Sonra..
Güzel temiz evlerde oturdu hep
Yavaş yavaş..
Zorunlu eşyalarını da almıştı
Kocası kaçırmıştı ya tüm eşyaları
İki yatakla kalmıştı bebeleriyle.

Çocuklar büyüyordu artık
Biri kız biri oğlan
Allah esirgesin
Onlar da güzel mi güzel
Yeri geldi arkadaş oldu
Yeri geldi disiplin uyguladı
Bazen de sevgisini içine gömdü
Mecburdu her şekli denemeye
Dul kadın ..kolay değildi toplumda.

Yıllar yılları kovaladı
Üzmedi çocukları onu
Söz dinlediler
Okudular
Çalıştılar
Evlendiler
Yuvadan uçtular.

Mülkü de olmuştu garibimin
Gıdım gıdım biriktirmiş
Almıştı kurtulmuştu icardan
Sonra ufacık bir yazlığı da olmuştu
Çekemedi dost bildikleri.

Kimselerden bir şey beklemeden
Kimselere eyvallah etmeden
Tüm yüreğiyle
Var gücüyle gelmişti bu günlere.

Rahattı artık
Mutluydu bir başına
Her gün şükürlerdeydi
En zor anlarında bile.

Hiç şikayet duymadım
İsyanları da yoktu
O’na göre
Hayat mücadelesi bir şey değildi
İnsanlarla uğraşmak zordu.

Tek yorgunluğu insanlardı
Yılmıştı usanmıştı fesatlardan
Vay garibim içim yanardı.

Kimseleri sokmazdı kolay kolay
Her isteyen kalamadı çemberinin içinde
Yaşadıkları gördükleri
Öylesine pişirmişti ki o’nu.

Bazen cayır cayır yanıyordu
Bağırıyordu avazı çıktığı kadar
Silkelenip.. atıyordu sözlerini hakkedenlere.

O..polyanna gibi kadın
Hazır cevabın da ustası olmuştu
Esirgemezdi lafını kendini bilmezlere
Kimse sindiremedi o sindirdi
Kimse yıldıramadı o yıldırdı
Helal sana güzel kadın ..derdim o’na
Çelmede takamadılar
Attıkları okları
Geri tepdirdi suratlarına
Tutmadı avucunda sahtelikleri
Açmadı kucağını riyakarlara
Ah.. ne de merhametliydi
Suistimaller o’nu dizginlemişti
.......
.............
Son gördüğüm o’nu
17 Ağustos 1999 ...
Bir kaç gün öncesiydi.

......
Duyduğumda
İnanamadım..
Kabul edemedim
Hiç yakıştırmadım o’na
Yok oluşunu..terkedişini.
.......
.............
Bazen bulutlarda görüyorum
Bazen güneşin sıcağında
El sallıyorum..
Öpücükler gönderiyorum
Mutlu olduğunu hissediyorum
Huzurlu olduğunu biliyorum.


Güçlü kadın iyi kadın
Hala varlığını yansıtıyor
Helal sana arkadaşım
Helal ruhuna
Helal toprağına.



NURGÜL SOYDAN