5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1700
Okunma
içimdeki şiir değil yazdıklarım
sen yoksun
ağıtlar, kayıp hayatlar
annem ve babam yok
çocukluğumu gösteren fotğraflarda
saflığa dair hiçbirşey kalmadı
ölüm gibi ayrılıklar,
sonu uçuruma kaymış
güme giden aşklar yok
oysa,
düşlerim renkliyken
acı kahve içerken bile
yüzümü ekşitmezdim
değerini bilmeliydim
bencil bir yokluğun girdabında
dönüp duruyorum
bazen aynadaki ben bile bana katlanamıyor
hayat yürüyen merdivenlerin
basamakları gibi
kimimizi çıkarırken
bazılarımızı indiriyor
oyundan geriye
iyi ambalajlı
bir boşvermişlik kuruntusu
kalıyor
elmanın içi çoktan çürümüş
hepimiz biliyoruz
ve birbirimize
kurtlu meyveler ikram ediyoruz.
Cevap Yaz