Sevgi neydi?
Ateşten parmaklıklar ardında sessizlik mi?
Çığlık çığlığa feryat eden,
Uykusuz gecelerde dökülen gözyaşı seli mi ?
Gönüldeki ateşi körükleyen,
Yalnızlığın pençesinde, canı tende örseleyen.

Sevgi paylaşmaktı belki,
Bir lokma ekmeği,bir yudum suyu
Birlikte yürüyebilmekti bir yolu
Belki de bir ömür boyu
Paylaşmaktı acıyı, kederi, mutluluğu.
Zamanı geldiğinde ölüme bile kafa tutabilmekti.
Ölümü bile paylaşa bilmekti.
Aşkı yeşertecek olan belkide umuttu,
En dayanılmaz anlarda umuda sarılabilmek ti.

Umut neydi ?
Yabancı mutlulukları izlediğimiz surlarında.
Çaresizliğin kalesinde saklanmak mı?
Kadere sığınıp, sözde yargıladığımız.
Bahanelere gebe kalan,
Ve her seferinde yalnızlık doğuran,
Uçuruma doğru sürüklerken seni,
Gözlerinin ferini söndüren...


Umut yarındı belki,
Yumuk yumuk gözlerini henüz hayata yeni açan,
Minicik elleri ile yüreği sarmalayan bir can.
Cana can, ömrüne ömür katan.
Huzurdu, mutluluktu, gelecekti.
Düşlerde bile yasaklanan.

Sevgi umudu sarar,
Umut sevgiyi besler.
Sevgi ve umut yoksa gönülde eğer,
İnsanı diri diri toprağa gömer.