Yalın ayak düştüm yollara
Zifiri gecenin ayazında
Ayağıma batan çakıl taşlarına aldırmadan,
Kaldırımlara dokunmadan yürüyorum usulca.
Geceye sen yağıyor
Ben tükeniyorum sen canda çoğaldıkça.

Sesini fısıldarken hasret kulağıma
Aşık ıslatan damlalar tenimi yakıyor
Kalabalık bir yalnızlık ortasında
Giderken cebinden düşürdüğün yıldızlar
Usulca göz kırparak rotamı çiziyor.
Tabuları yıktım usulca,
Can diye canımdan geçiyorum.

Hüzün bağlı gözleri dolunaya asılı bırakarak
Geceye seni resmediyorum.
Adın dilimde mutluluk türküsü mırıldandığım
Aklı-firar eyledim!
Ecel şerbetini aşk diye ellerinden içiyorum.

Sus, sus ki hüznün büyüsü bozulmasın,
Kelimeler bir sevdayı daha dar ağacına koymasın.
Gözlerinde yudumladığım bir damla umut
Ayrılık ağıtlarına meze olmasın.
Sus!
Sus ki serseri bir kurşun olup sessizliği vurmasın.


Aşk ihtilalinden arda kalan prangalar boynumda
Sessizce irtica ettiğim yüreğin sınırlarında
Bir gün ayrılık çanları çalacaksa
Sus!
Hüzün yakışmaz buseler dökülen dudaklarına.
Karadeniz misali asi bir masalı, Ege’nin meltemine savurarak
Yasak girdiğim sınırlardan sessizce çeker giderim,
Yeter ki beni sen uğurlama.
Eceli yaren bilir susarım.