Öyle uzun cümleler kurdum ki
Hepsinde üç nokta kaldı
Yarım yarım bölünmüş hayatım
Hayallerim içimde bir ukte bıraktı.

Bu son diyorum ya nerde
Bitmez içimde esen fırtına
Şu açıktan geçen gemi dursa
Alsa götürse en uzak limanlara.

Artık anlamsız yanlarıma
Bir son vermek dileğim
Rabbimin verdiği onca nimete karşı
Nankör olan yine benim.

Kaderini bilmeli şu hayatta herşeyin
Kanunsuz, ölçüsüz hiçbir şey yok
O yüzden artık tam olmalı yaptığım
Tüm yarımları bitirmeli, yoksa
İki yarım iş bir tam iş yapmıyor bu hayatta.

Neler mi yarım
Sorma
Neyim tam oldu ki:
Bir lisan dedim iki kelime öğrendim
Gerisi yarım.

Çok sevdim birini tamdı sevgim
Fakat yetmedi iki kişilik sevmek gerekirmiş meğer
Benden artakalan yarım
Tam bir sevgi etmedi.

Artık diyorum ya azda olsa tam şeyler yapmalı
Koca bir dağı taşımaya kalkmak gibi
Neden kendi küçük tepene razı değilsin
Bak yaptığın, bitirdiğin, noktayı koyduğun kadarsın
İşte bir nokta kadar değerin ki
Sen ey zalim nefsim onu bile yapamadın.

Ey yerlerin ve göklerin sahibi Allah’ım
Yarım olan işlerimde bana güç ver
Eksik, yanlış işlerimi düzelteyim
İnsan ki bu dünyaya değer almaya gelmiş
Rabbim azımı çoğa say, beni bana bırakma
İşlerimizde kolaylık ver
Amin Amin Amin.

(Ocak 2013 İstanbul)