Varsın geceler doğmasın ne çıkar
Bütün yıldızları indireceğim tek...tek
Kırılgan yılların yoksuluyum
Bir tadımlık sevda için
Hangi kuş, hangi rüzgâr kanadında taşır bizi
Gurur şifresine dokun, inceliği sadeliğe düşür
Mecnun’u Leyla’siyle buluşturan aşk gerek, aşk...

Biliyor musun?
Kimine nasihat, kimine de bir dua
Kırık bir umudun sönmeyen şavkı olur
Öfkelenmiş bülbül, artık öpmüyor gülü
Büyüdü kaygılarım dostlardan yana
Ağlasam da para etmiyor gözyaşım
Güfte değil beste değil ne söyleyeyim
Bu şehrin sokaklarına kim bıraktıysa beni
Bir türlü kendimi bulamıyorum
Ne diyeyim,
Deme ki daha çok bekleyeceğim seni.

Sana deniz gözlü mavişimler getirdim
Geçen gemileri gördüm limanlara yakın
Palmiye manzaralıydı kaldırımlar
Kaç albümden resimlere çivilendi gözlerim
Unuttuğum günlere yeniden döndüm.

Şarkılar dinledim eski üstatlardan
Kimisinden kürdili hicazkar, kimisinden hüzzam
Her renkte çiçekler topladım sana
Anlarsın; hangi yürek, hangi yürekte yeşerdiğini
Bilinmez mutlu bir aşkın türküsüydü
O beyaz gelinliğin, ölümsüz rengi.

Nuri Dağdelen
Özdere/İzmir
19. 01. 2013
Saat.13.50