Güzellik...


Sen mi dedin, mahallenin en güzeliyim diye?
Duymadın mı, gönül kimi severse güzeldir o!
Nasıl dersin ben bu elin sevda yeliyim diye?
Söylediğin laf mı sanki, hariçten gazeldir o...

Ne güzeller gördü gönül yürekleri hoplatan,
Etrafında gezinirken gülistan bellediğim...
Koştururken yollarında incileri toplatan!
Pamuk gibi ak elleri titreyip ellediğim...

Gel be güzel havalanma, güzeli engin gönül!
İnsanların kurdu gurur, tevazu ziynetidir...
Toprak gibi yar mı var ki, yer olsun dengin gönül.
Güzellikler farklı farklı, o; gönlün tiynetidir...

Demişsin ki, bu adamdan bir kesere sap olmaz!
Sen saptan ne anlarsın ki, gördün mü hiç keseri?
Hemen karar verme sakın o doğru hesap olmaz!
İnsanları insan yapan; bıraktığı eseri...

Bu dünyada güzellik yap, çalış, kazan Kevser’ i;
Güzel odur ki hep koya, kendisinden bir eser...
Öyle boş boş ne gezersin, diyecekler serseri;
Gün gelir o hüsnün kalmaz, yerinde yeller eser...

Antalya-2013/01

TDK:

Kevser: cennette bulunan bir havuz ya da ırmağın adı...
serseri: İşi gücü olmayan, başı boş, hayta...
hüsün.: güzellik.
tevazu: alçak gönüllülük.
tıynet: yaratılış, huy, maya...
ziynet: süs, bezek.

Halil Şakir Taşçıoğlu