Hayatımın Öyküsü...

"Hayatımın öyküsünü yaşıyorum yeniden
Yalnızlığın türküsünü yazıyorum yeniden"
(H.S.Karagül)

Doğduğum an’dan beri el üstünde tutuldum
Elden ele gezindim şefkât ile yoğruldum
Çocukluk hayatıma mutluluklar doldurdum
Büyümeye başladım acılarla yoğruldum...

İster miydim mutluluk bizden hep uzak olsun
Rengarenk kelebekler örümceğe yem olsun
Minicik yüreğime acı tohumlar dolsun
Gözyaşlarım şelâle hıçkırığa boğuldum...

Küçükken her şey güzel hiç bir şey anlamazdık
İçimiz kıpır kıpır hiç uslu duramazdık
Büyükleri üzerdik çünkü çok yaramazdık
Büyüdükçe anladım anladıkça duruldum...

Henüz çocuk yaşımda ilk babamı kaybettim
Dua ettim babama yıllar boyu kahrettim
Acılarla tanıştım kaderime ah ettim
Babasızlık ne zormuş şuur’uma kaydettim
Kaybedince anladım anılara sarıldım...

Henüz gençlik çağımda yirmi üç yaşlarında
Hayatın baharında hüzün bakışlarında
Acı haber tez gelir haber akışlarında
Duyunca afalladım benliğimde kayboldum...

Trafik canavarı yine bir kaç can aldı
Duyduğum haber ile bütün ruhum karardı
Dünya sanki o anda beni içine aldı
Annemin acısıyla göz yaşına boğuldum...

Annemin gözlerinde ayrılık hüznü vardı
Yüreğimin içini hasret ateşi sardı
Kurban bayramı yakın hayatımız karardı
Bayramlar zehir oldu yalnızlığa gömüldüm...

Yıllar yıla eklendi zor geçse de tükendi
Sevdiğim bir çok kişi hayatımdan elendi
Bu yürek en sonunda acılarla bilendi
Henüz gençlik yaşımda olgunlaştım duruldum...

Alıştım bu hayata yalnızlık kucağında
Ömrüm gelip geçse de babamın ocağında
Bekliyorum sabırla vuslatın durağında
Ömrümüzün son demi itikâtle yoğruldum...

"Hayatımın öyküsünü yaşıyorum yeniden
Yalnızlığın türküsünü yazıyorum yeniden"
(H.S.Karagül)

08.10.2012
Halide Selcan Karagül