Bir Yalnızlık Türküsü Dilimde...

Ne zaman ki
Bir yalnızlık türküsü duysam
Ve tüm benliğimle dinlesem...
İşte o zaman
Yüreğim burkulur ve incinir
Gönlüm çağıldar...

Ne zaman ki
Ruhuma çöken
Acı bir hüzünle inlesem...
İşte o zaman
Bitmeyen sevda yangınlarında yanarım
Irmak olur gözyaşlarım
Göz pınarlarım dolar çağlarım
Veda çığlıklarına karışır feryadım...

Ne zaman ki
Issız sahil köşelerini
Gün batımı kızıllığında
Sessiz martı çığlıkları doldurur...
İşte o zaman
Duyuramaz olurum sesimi
Sessiz çığlıklara dönüşür feryadım...

Ne zaman ki
Deniz kıyısına vurmuş
Zavallı,çaresiz bir balina görsem...
İşte o zaman
Sudan çıkmış
Sahil kıyısına vurmuş
Çaresiz zavallı
Bir balina gibi hissederim kendimi...

Ne zaman ki
Çıplak ayaklarıyla
Kızgın kumlar üzerinde çaresiz dolaşan
Üstü başı perperişan bir insan görsem...
İşte o zaman
O zavallı kimsesiz insanda
Kendimi
Kendi kimsesizliğimi
Kendi çaresizliğimi
Kendi yalnızlığımı görür,ağlarım...

Ne zaman ki
Kendimi yalnız hissetsem
Ve...
Bir yalnızlık rıhtımına sığınsam...
İşte o zaman
Sessiz,çaresiz çığlıklarımı bastırmak için
Kimse görmesin,
Kimse duymasın,
Kimse bilmesin diye
Suskun dünyamda gizlenirim...

28.03.2009