36
Yorum
29
Beğeni
0,0
Puan
1273
Okunma

abartsak dedim bir an
şu yağan kar gibi lâpa lâpa yağsak
ve gök üstümüze inermişce hızlı
tersi dönmeden deniz’in
yelkenler fora desek
aşağılardan gördüğümüz kadar
yukarlardan da görsek dünyamızı
ne rezil ve ne kadar berbat
düğümlenen ellerin çözülürlüğünü ertelemek
bir çemberin içinde sürekli dönüp durmak
atlamayı bilmemek
yörüngemizden
sanki gelsen ölüm gelecek peşinden
öyle koşarayak gelsen
tozlar yıldız taksa ardına
suretin hafif kırmızıya çalsa
kaç gezegen atlamış gibi
bin bir at tur atarken kalbinde
bütün durakları dolaşsan yeniden
varmak için gül serptiğin durağa
gelsen
seni kovalayacak çoluk çocuk
bu adam deli diye
sanki elinde tef var, ayı oynatıyorsun
bir çocuk burnunu çekerek ağlayacak
baston sallayacak yaşlı kadın
koşacak topallayarak arkandan
sıradan çıkacak herkes
ama hoşnutlar yerlerinden ya da öyle görünüyor
vadesiyle ölenden, öldürülenden
bir garip cenaze törenleri
bütün evkaf orada
unutulan bir şey var aslında
kimse yerinde değil,
rütbesinde
ünvanında
sen eksiksin bütün işlerimde, düşümde
kurutulmuş çiçekleri seviyorum artık
pencerede bana boyun bükmüyor
karın getirdiği desenlere, güzelliklere bakıyorum
ya da senin hiç geçmediğin yola
savruluyor tonlarca kar
gelmezsin
yolları kar kapamış değil bahanen
gelecek kadar deli değilsin
tamam sustum
abartıyorum!
20.1. 2013 / Nazik Gülünay