Sen gittin ya
Bir şeyler de seninle gitti ardın sıra.
İçimden bir şeyler koparcasına.
Hani yüzlerce yıllık uykusundan uyanan
Volkan gibi derinden
Hani yüce dağların zirvesinden kopan
Çığ gibi aniden
Ama sessiz ve yüreğimin ta derinliklerinden.
Sen gittin ya
Ay yüzünün ve yıldız gözlerinin aydınlığını
Karanlıklar kapladı
Bir de derin ve sessiz bir yalnızlık.
Ben alışkınım yalnızlığa
İstemiyorum artık paylaşmanı yalnızlığımı
Sen gideli bakamıyorum aya ve yıldızlara
Karanlıkla paylaşıyorum yalnızlığımı
Bomboş odamda tek başıma.
Dünyam gibi odamda karanlık ve sessiz
Çekilmişim bir köşeye yapayalnız ve de sensiz
Gözlerim takılmış bir köşeye üzgün
Bakıyorum öylesine boş boş kaderime küskün.
Sen gittin ya
Odamı artık kokun yerine
Sigaramın dumanı dolduruyor.
Çektiğim her nefeste bir efkarım dağılıyor.
Kahverengi gözlerin değil artık karanlıkta parlayan
Sigaramın ateşi her nefeste alev alev yanan.
Şimdi karanlığı yalnızlık
Ve yalnızlığımı sensizlik ile paylaşıyorum.
İstesem de seni nafile unutamıyorum.
Hayallerin bölüyor yalnız karanlığı
Hatıralar canlanıyor odamın boş
Karanlık duvarlarında
Sonra sesin yarıyor derin sessizliği
Ve nağmelerin yankılanıyor kulaklarımda
Gözlerin değiyor gözlerime
Sıcak nefesini hissediyorum tenimde
Aniden ürperiyorum
Kör karanlık
Ve sağır sessizlikte.
Dokunma bana
Değmesin ellerin soğuk ellerime
Ve gözlerin yaşlı gözlerime
Bir lütuf ta istemem artık senden
Dönüpte bakmam arkama sen giderken.
İstemiyorum artık hüznü, kederi
Al, götür kalbimden koparttığın
Aşkını ve de sevgini.
Git, beni benimle başbaşa bırak.
Sessiz odamda çekildiğim karanlık köşem
Benim için artık son durak.

Bekir ERÇALIŞKAN