ey yolcu

Gözüme kaçan tozsun
ne akıttığım gözyaşı
ne de gözkırpışım vefasızlığa çare değil
düşmüyorsun...
dile gelmeyen fısıltısısın kalbimin
budasam da sana uzuyor ellerim
ayaklarım
sana koşuyor
zincirinden boşalıyor mahkum ettiklerim
çığ gibi dualar düşüyor gönlüme
çığ gibi tövbeler düşüyor
sönmüyor yaktığın ateş
günahım erimiyor


Dikenli kafesle sardım yüreğimi
sızısı gözlerimi dağlıyor
sularım çekiliyor
ısınır mı ellerimdeki kan
kan gülleri deriyorum
umarsızca bağımı
talan eden
sana
döşek olacak
son durağında
söküp attın bağrından
aydınlansın yolun
senli sensizliğimi saklar
sonuma baktıkça yas tutarım
güllerim lal dokunma ağlarım...


ey yolcu

Zorlama dilini
gönülsüz selama
yoktur minnetim
acıyarak sorulan hatıra
sözler mi tükendi dilin mi tutuklu yoksa
kara bulutlar mı sardı güneşini
donuyorum yokluğunda
sahte sıcaklığına aldanıp açılan
güllerim lal dokunma , ağlarım...





DAĞÇİÇEĞİ