Ah kızım ah, bile bile verdiydim!
Ateşler içine yıktırdım kızım.
Onların halini sana derdiydim
Şimdi kapılardan baktırdım kızım.

Asi sözüm geldi, önümde durdu
Başına gelenler beynimden vurdu
Gavur oğlu sanki kılkuyruk kurdu
Canlı canlı kabre kaktırdım kızım.

Ekmek için kapı kapı dolaştı
Bir defa verince, her gün alıştı
Bugün "adam oldum" sandı yılıştı
Dertlerden dertlere sektirdim kızım.

Kuşlar yuvasını anadan görür
Atası misali uçar ve yürür
İbret almayan kul gözünü bürür
Cehenneme attım yaktırdım kızım.

Anası, atası koklamış yemiş
Sofrada doymadan, "doymuştum" demiş
Kuru ekmekleri ıslatıp emmiş
Ellerimle ipe taktırdım kızım.

Onunda dökülsün alttan ciğeri
Gözü kör, sırtında olsun eğeri
Beş para etmezmiş bildim değeri
Hakkını helâl et yaktırdım kızım.

Eden ettiğini hep ödeyecek
Evlat gördüğünü elbet edecek
Baban Dursunî bu dertten gidecek
Gençlikte hayattan bıktırdım kızım.

– 09/03/2007