Yine güz ey Leyla...
Kaçıncı yaprak bu,
sararıp düşen bilmiyorum peşin sıra
Nihayeti hazan, biliyorsun bu işin
Çıkıyorsun aklımdan arasıra
Gidiyorsun evine işte o vakit
Çekmiş perdeleri, yemek yapıyorsun
Yine yakıyor gözlerini soğanın kokusu
Belki bir lahza camdan bakıyorsun
Çocukların geliyor
Sarılıyorsun…
Bir yaprak düşüyor yol kenarında ağaçtan
Dalıyorsun belki
Benim gibi
…
Sonbahar ve sen ey Leyla
Yakıyor inceden içimi
Ve, akıyor zaman nihayetimize doğru
Unutuyorum ara sıra seni
Çıkıyorsun aklımdan
Çıkıyorsun kapıdan çarşıya doğru o vakit
Vitrinlere bakıyorsun,
Aklına bile gelmeden ben
Biraz meyve alıyorsun belki
Eve dönerken dolmuş arabalarında
Belki dalıyor gözlerin
Bir darlık çöküyor yüreğine o an
Bir derin nefes alıyorsun, geçiyor
Benim gibi
……
Ya güzü düşünmeliyim ey Leyla
Ya seni…
Ağır geliyor meftun kalbime iki sevgili
Dedim ya unutuyorum ara sıra seni
Unutuyorum,
Boyundan büyük çocuklarına sarıldığın vakit
Yanaklarına dokunduğu an bir yabancı el
Gözlerine baktığında bir çift anlamsız karanlık
Büküyorum boynumu
Çıkıyorum hayallerden pürtelaş
Seni… oracıkta unutuyorum
........
Bir yaprak kuruyor dalında inceden
Mu’teriz bir sükun ile
Bir şarkı dinliyorum
Eski bir zamana ait…