Kulağımda patladı sana ithaf edilmiş sözler
Her iltifatta bir ard niyet aradım;
Kıskandım seni, seni anlayamadım…

Şimdi duyduğum pişmanlıklar fayda etmiyor ne yazık ki…
Bir umut gittiğim istasyonda
Son tren, gene getirmiyor seni bana;
Gene ellerim boş dönüyorum sokağıma…

Çıkıp da ‘geri gelmez o,’ diyecek yürekliliği göstermedi hiç kimse
‘Bir gün öğrenecek kendiliğinden,’ deyip geçti herkes.
Son trenden inişini beklemem bu yüzden.
Gidenin geri gelmediğini öğrenemedim.
Öğrenmek zor…
Seni sabırla beklemeyi sürdürüyorum.

Alıp verdiğim nefeslerin toplamısın sen
Sensiz bir tek nefes bile alamıyorum
Büyücü müsün?
İspritizmacı mı?
Hipnozcu mu?
Nasıl bir şey olduğunu çözemedim senin…
Tarifini yapamadığım bir bağımlılık içindeyim.

Bir tren getirsin işte, karşılayayım, ne olur
İnişini göreyim bir,
Sımsıkı sarılışını boynuma

İnsan ışığını yitirince gözlerini de yitiriyor
Bulamıyor yolunu
Sen benim can suyumdun
İçememek seni,
her gün canımdan ediyor…
dedim ya, sen bambaşkasın,
yokluğuna dayanılmıyor…

İnsan düşmeye görsün bir düşün içine
Beklediğim her trende,
gördüğüm yüzlerde,
Aradığım neydi, kimdi?
Sen vardın düşümde,
Sen bir silüet olarak yoktun gözlerimde
Yani unutmuştum,
Bu tutkulu bekleyişe karşın
unutamadığım sensiz olamamamdı…
Benim beklediğim,
bir düşten ibaretti.
Seni asla unutmadım,
Düşlerin çabucak unutulmasına karşın
Seni ararken, bulamadıkça, gülüyorsun halime,
Biliyorum oradasın,
Benim bulunduğum yerde
Aldığım her nefeste…